Persoonlijke ontwikkeling

Persoonlijke ontwikkeling wil zeggen hoe een persoon ontwikkelt. Dit is een ingewikkeld proces dat erg langdurig is en wordt wordt bepaald door vele factoren. Daarom zijn mensen zo verschillend. Iedere heeft zijn eigen weg van ontwikkeling gevolgd of is daar nog mee bezig. Om even wat onzin de wereld uit te helpen, erfelijkheid heeft niks te maken met de geestelijke vorming van een persoon. Lichamelijke eigenschappen liggen genetisch vast, maar niet ontwikkeling van de persoon, zoals karakter, betrouwbaarheid en gemoedstoestand. Er is geen enkele gen die bepaald hoe iemands karakter wordt.

Hoe iemand ontwikkelt wordt bepaald door de omstandigheden waarin iemand opgroeit en de reactie van die persoon daarop. Dat vriendelijke ouders vriendelijke kinderen hebben, wil nog niet zeggen dat het erfelijk is. De opvoedsituatie is bepalend en vormt de kinderen. Daarom is goed opvoeden zo belangrijk.

Zijn de verhoudingen in een gezin goed, dan nemen de kinderen veel over van de ouders (door voorbeeld en beleid). Dan lijken de kinderen meer op hun ouders en zal er een hechte band zijn. Zijn de verhoudingen niet goed, dan ontstaat weerstand bij de kinderen en wordt de kans kleiner dat de kinderen zoals de ouders zijn. Maar bepaalde eigenschappen kunnen juist wel weer overgenomen worden. Zal pa en zoon als voorbeeld nemen. Liggen deze twee intensief met elkaar overhoop, dan is de kans zeer klein dat de zoon dezelfde hobby zal hebben als pa. Zoonlief heeft bewust / onbewust de houding van "als hij naar links gaat, ga ik naar rechts." Maar als pa agressief is, zal de zoon dat ook waarschijnlijk worden, maar dit is geen nadoen. Dit is een reactie op pa.

Bij hele goede verhoudingen tussen opvoeder en kind wordt de ouder een voorbeeld en bij hele slechte verhoudingen wordt de ouder een soort vijand. Tussenliggende vormen hebben tussenliggende resultaten. Oftwel, als de verhoudingen redelijk zijn, zal er gedeeltelijk voorbeeld zijn en gedeeltelijk weerstand. Verandert de sfeer thuis, dan veranderen de verhoudingen ook.

Hoe een persoon ontwikkelt wordt dus bepaald door de omstandigheden. Met een baby kun je dus alle kanten uit, want er zijn vele mogelijkheden. Een kind is van nature gericht op willen ontwikkelen en het positieve. Of die ontwikkeling goed gaat, wordt bepaald door de ouders. Dit zijn een aantal houdingen die ouders kunnen hebben :

Wij bepalen alles voor het kind (autoritair)
Het kind mag alles wat hij wil (vrije opvoeding)
Wij gaan het kind in model boetseren (een kind zo goed als dwingen een bepaalde richting op te gaan)
Wij gaan het kind helpen zo goed mogelijk te ontwikkelen

Alleen deze laatste is de juiste benadering voor een kind. Dit houdt in de praktijk in het kind zo veel mogelijk zijn eigen gang te laten gaan, grenzen te stellen en te ondersteunen in de ontwikkeling. Dit laatste houdt bijvoorbeeld in naar een bibliotheek gaan, maar niet gaan dwingen bepaalde boeken te gaan lezen. Stimuleren is wat anders dan druk opleggen.

Je gaat een kind dus niet belemmeren, volledig loslaten, of een bepaalde kant opduwen, maar zijn eigen weg laten vinden onder begeleiding van de ouders. Daarom is het zo belangrijk dat men de juiste informatie heeft. Dan kan men optimaal opvoeden en zichzelf ontwikkelen. En met de juiste houding zullen er geen of nauwelijk geen problemen zijn. Spanningen in een gezin hoeft helemaal niet.

Wil je aanvullende informatie:

Hiermee nog meer mogelijkheden: Luisteren naar je gevoel
In mijn boek staat hier veel over op diverse plaatsen.
Bestellen boek + Bestel informatie Via deze link