Leo Krans

Bestel mijn boek

ADHD verklaard!

Over ADHD zijn vele meningen. Maar er is ook heel veel onzin over deze sterk opkomende "ziekte." Omdat de wetenschap de oorzaak maar niet kan vinden, kan fake nieuws zich rondspreiden. Voordat ik ga uitleggen wat ADHD is: De wetenschap heeft nog nooit (!) aangetoond dat het erfelijk is, zoals regelmatig beweerd wordt. Dus dat het bij de geboorte er al zou zijn, is nooit aangetoond. Dus ga niet in onzin geloven. Ga maar op Engelstalig zoeken naar de oorzaken van ADHD en ADD.

Onjuistheden en onduidelijkheden over ADHD.

De wetenschap weet het dus niet wat de oorzaak is van ADHD en de variant ADD. Nou ik wel. Ik zeg dus niet dat ik de wetenschap niet geloof; ik zeg dat de wetenschap het niet weet omdat ze het niet gevonden hebben. Dat ik het wel weet, klinkt misschien arrogant, maar lees en oordeel zelf. Zij zoeken naar "iets" in de hersenen / genen / bloed. Ik benader het van de psychologische kant, want daar zit de oorzaak.

Weiger je te geloven dat ADHD niet erfelijk / genetisch is, dan kun je nu beter stoppen met lezen, want tegen vooroordelen kan ik niet op. Dit is struisvogel politiek. Je gelooft in fake nieuws en dit is iets wat niet klopt.

Wat ik nu ga beweren over ADHD (mei 2018), wordt misschien voor een klein deel ook door anderen gezegd. Dus helemaal uniek is het niet. Maar deze complete uitleg hier over ADHD staat nergens anders. Daarnaast ga ik later uitleggen hoe van ADHD af te komen zonder medicijnen. Want ja, dit is inderdaad mogelijk. Ik heb het hier in het eerste en grootste deel over jij als ouder zijnde die worstelt met kinderen met ADHD. Onderaan over degenen (volwassene en kind) die zelf ADHD hebben en er van af zou willen komen. Maar lees alles, om een goed beeld van ADHD te krijgen.

ADD valt hier ook onder. Maar voor het gemak heb ik verder over ADHD. ADDers hebben ook onrust in zich, maar zonder druk gedrag. Het is eigenlijk introversie versus extraversie. Bij de ene blijft de onrust binnen zitten en bij de ander merkt de buitenwereld dat er onrust is. Ik heb het sterke vermoeden dat ADD kinderen wel ouders hebben die het overwicht hebben op de kinderen. Maar door andere verkeerde opvoedbenaderingen, zoals een kind niet serieus nemen, ontstaat ADD en geen ADHD. Zou me ook niet verbazen dat ADD vaak leidt naar depressiviteit.

ADHD draait eigenlijk alleen maar om problematisch gedrag. Dit zouden de symptomen voor ADHD zijn. Dit is dus niet waar. De wetenschap zit eigenlijk een beetje in de maag met dit. Er zijn veel problemen met oncontroleerbare kinderen. Omdat ze er maar niet uitkwamen (nogmaals, de oorzaak van ADHD weten ze dus niet), hebben ze er maar een ziekte van gemaakt, zonder dat ze ook maar enig idee hebben waardoor het komt. "Het moet wel een ziekte zijn."

Er zijn meerdere variaties op ADHD. Ga hier niet apart op in. Maar het heeft allemaal te maken met verkeerde opvoeding. Voor alle duidelijkheid, de meeste ouders zijn van goede wil, maar doen onbewust dingen fout. Mijn boek zou daar bij kunnen helpen, want dit draait om opvoeding. Er zijn verschillende soorten ADHD, omdat er verschillende manieren zijn om een kind verkeerd op te voeden. Volledige vrije opvoeding (het kind mag alles) leidt naar ADHD. Misschien niet "officieel" geconstateerd, maar het gedrag zal er zijn. Dominate opvoeding (het kind mag niks en er is totale overheersing) kan vaak leiden naar ADD. De wetenschap moest wel variaties op ADHD bedenken, want niet alle symptomen vallen onder een specifieke "ziekte." ADHD is bijvoorbeeld anders dan ADD. Ik denk dat in de toekomst alle problematische kinderen vroeg of laat een variatie van ADHD gaan krijgen. Het zwaar getraumatiseerde kind van mishandelende ouders wordt dan ook een bepaalde vorm van ADHD. Zou het misschien aan deze ouders kunnen liggen? Heb je wel eens een mishandelde hond gezien? Dan zie je angst of agressie. Is dit een ziekte? Nee natuurlijk niet. Ligt het aan de hond? Vul het zelf maar in.

Grote groepen wetenschappers met bakken met geld, kunnen de oorzaak van ADHD niet vinden. Zijn ze dan niet vakkundig? Ja dat zijn ze wel. Maar ze zoeken alleen in de verkeerde richting. Ze zoeken dus naar "iets" in de hersenen, zoals erfelijkheid of dingen in het bloed als oorzaak van ADHD. Was er iets geweest, dan hadden ze het al lang gevonden. Maar dat iets vinden ze niet, want het is er niet. Begrijp me niet verkeerd, er zijn kinderen en volwassenen die bepaalde onwenselijke en onbegrijpelijke gedragingen hebben. Maar die gedragingen zijn wel begrijpelijk. Dat ga ik hier nu uitleggen.

ADHD is wetenschappenlijk NIET bewezen.

Ik wist al een tijdje hoe ADHD ongeveer in elkaar zit, maar nu heb ik alles pas goed op een rijtje. Ik weet wat het is, hoe het ontstaat, hoe het te voorkomen en hoe het te herstellen. Maar, niet iedereen zal mijn uitleg kunnen waarderen. Ik zeg wat ik moet zeggen en niet wat men wil horen. Dit hier is ook niet om te kwetsen, maar hoop invloed te hebben op de ontwikkeling van ADHD. Oftewel, dat ADHD minder wordt of soms helemaal verdwijnt.

Ik weet nu hoe ADHD in elkaar zit en het probleem zit niet bij het kind. Dus als je op zoek bent naar informatie over bevestiging dat ADHD bestaat of dat het nu eenmaal vast ligt, dan moet je niet hier zijn. Het verschijnsel ADHD is er, maar het is geen ziekte of zoiets. 

Dat zelfs de wetenschap niet weet wat ADHD is, komt omdat ze bijna geen flauw benul hebben van psychologische processen. De hersenen kennen ze, maar waar nu die ADHD ergens zit, weten ze niet.  

Pilletje helpt, dus het is ziekte. Ja, medicijnen hebben invloed op ADHD, maar het geneest niet. Het maakt kinderen rustiger. Het is meer verdoving (met bijwerkingen). Geef kinderen maar eens alcohol (voorbeeld, dus niet doen); dan zie je ook een gedragsverandering. Wil nog niet zeggen dat alcohol goed is. Laat staan dat het helpt. Drugs idem.

De wetenschap weet bijna niks van menselijk gedrag, dus waren baseren zij het op dat het een ziekte is.  Om er maar een draai aan te geven maken ze van gedrag een ziekte.

Wat is ADHD?

ADHD als ziekte bestaat niet. Het is een opvoedingsprobleem. Als je kinderen de vrijheid geeft, dan nemen ze die. Hebben ze die vrijheid (dus dan zijn ze oncontroleerbaar), "dan hebben ze ADHD." Probeer te ontdekken in dit eerste stukje waar het echte probleem zit. Is niet moeilijk. Je hoeft alleen maar eerlijk te zijn. Heb je het probleem gevonden, probeer dan eerst zelf te overdenken wat een oplossing zou kunnen zijn.

Drukke kinderen hebben drukke hersenen zoals wel aangetoond is door de wetenschap. Maar drukke kinderen komt doordat er geen of te weinig controle over deze kinderen is. Daardoor wordt men druk. Zo simpel is het. Maar de wetenschap ziet dit simpele verband niet. Daarom noemt men het maar een ziekte om er een draai aan te kunnen geven en het op te lossen met pilletjes.

Als je begrijpt wat ik bedoel kunnen we verder. Anders moet je maar ergens anders "beter geschikte informatie" zien te vinden. Want ik zeg niet wat je wilt horen, maar wat je moet horen. Niet iedereen zal dat waarderen. Begrijp je welke kant ik op wil, maak je dan niet ongerust. Ik heb informatie over betere opvoeding. Beperkte info op deze site. Veel meer in mijn boek. In het boek staat overigens niks over ADHD zelf. Deze "ziekte" bestond toen nog nauwelijks. Is plotseling op de een of andere manier komen overwaaien. Misschien van een andere planeet. Want erfelijkheid kan het niet zijn, zoals sommigen beweren, want erfelijke veranderingen gaan niet zo snel. Mijn boek gaat heel veel in op de juiste manier van opvoeden. Bij juiste opvoeding ontstaat geen ADHD. Wat wel ontstaat zijn leuke kinderen die lekker in hun vel zitten en niet een huis onder hun controle hebben.

Nog meer om over na te denken: ADHD is het excuus om opvoedingproblemen bij de kinderen te leggen. Draai er nu eens niet om heen. Wiens schuld zou het nu zijn als een 3-jarig kind niet luistert / oncontroleerbaar is / niet in bed wil blijven liggen, etc. Of vraag deze vraag eens aan "ouderwetse" volwassenen. Misschien opa en oma. Ik zeg 3-jarige, want dan is het nogal duidelijk.

Dit is de regel: Hoe meer vrijheid de kinderen krijgen, des te meer problemen ouders gaan hebben. Dit is de kweekvijver voor ADHD. Ik bedoel niet, dat kinderen lekker vrij buiten mogen spelen. Dit is goed. Maar ik bedoel in hoeverre de kinderen de regels in het huis mogen of kunnen bepalen. Mag het kind over de tafels lopen, dan gaat hij of zij dat natuurlijk doen. Want het is leuk voor het kind. Voor ouders is het makkelijk want die hoeven niet corrigeren. Maar gaan al deze vrijheden voor het kind irriteren, dan gaan we even naar de dokter, want "er is geen andere oplossing." Komt de diagnose ADHD dan is er oplichting, want "het ligt toch niet aan ons" en gaan we pilletjes geven.

Het kernwoord waar het meestal om draait bij ADHD is oncontroleerbaarheid. En dit woord zegt alles. Het kind rent, valt lastig, schreeuwt, wil niet slapen / eten / luisteren. Er is geen controle meer, want ouders hebben kinderen de vrije hand gegeven. Of ouders weten niet hoe of wat, of men kiest bewust voor vrije opvoeding (het kind mag doen wat hij wil). Beiden leiden gegarandeerd tot chaos in het familie leven. En het kind gaat later een probleemgeval worden in de samenleving. Hoe erg, ligt aan de mate van opvoeding. Hoe meer vrijheid, des te meer problemen.

Uitspraak van een manlijke student op de televisie: "Er is geen enkele baas die mij gaat vertellen wat ik moet gaan doen. Gaat hij het wel proberen, dan heeft hij een probleem met mij." Laat me eens raden, vrije opvoeding? Succes met je solliciteren.

Oorzaak ADHD: Vrije opvoeding.

De leiding hebben over je kinderen is normaal. Zo kun je ze op de juiste manier opvoeden, behoud je de controle en krijg je veeeeeel betere kinderen. En de maatschappij werkt ook zou. Jouw kind zal later te maken krijgen met leidinggevenden, politie, regels en andere dingen die er voor zorgen dat alles in goede banen geleid wordt. Degenen die geen respect voor politie hebben bijvoorbeeld, zijn of aan het rebelleren, of hebben een vrije opvoeding gehad.

ADHD afschuiven op "moeilijke kinderen" of erfelijkheid, is een manier om verantwoordelijkheid te ontlopen. "Het ligt niet aan mij", waardoor men geen actie hoeft te ondernemen. Of maar een pilletje geven, "want hij heeft ADHD zegt de dokter."

Hoe denkt of reageert een kind bij vrije opvoeding (kan redelijk snel na de geboorte beginnen):

  • "Als ik ga gillen, krijg ik mijn zin."
  • "Als ik maar doorga met ergens om vragen (zeuren), gaat het lukken."
  • "Als ik maar blijf weigeren om iets te doen, gaan ze het opgeven."
  • "Als ik iets moet doen wat ik niet wil, gewoon niet doen. Ze zetten het toch niet door."
  • "Als ik weiger iets te eten, krijg ik lekkere dingen."
  • "Als ik maar uit mijn bed blijf komen, hoef ik niet vroeg naar bed."
  • "Als ik ga huilen, krijg ik mijn zin."
  • "Als ze me vasthouden als ik door de trein wil rennen, ga ik gillen. Lukt altijd."
  • "Als ik niet overal aan mag zitten, blijf ik net zolang huilen tot het wel mag."
  • "Als ze moeilijk gaan doen, ga ik in mijn broek plassen. Dat werkt altijd."

Dit zijn manipulatiemethoden van kinderen om de vrije hand te krijgen. Ze doen het omdat het werkt. Zo simpel is het. Ja natuurlijk, ADHD ligt aan de kinderen.

Stel je hebt een baan. Vanaf morgen is er geen leidinggevende meer. Je mag zelf bepalen wanneer je begint, hoe laat je naar huis gaat, hoeveel en hoe vaak pauze je neemt, welk werk je doet, roken waar en wanneer je wilt, alcohol meenemen, zonder dat het van invloed is op je salaris. De eerste dag gaat waarschijnlijk nog redelijk. Maar gedurende de komende tijden wordt de puinhoop steeds groter. Als je collega om 10 uur begint, denk je bij jezelf van dat ga ik ook doen. Laat iedereen het vervelende werk liggen, dan ga jij het ook niet meer doen. Van werken komt niks meer en de chaos is vroeg of laat compleet. Alleen maar omdat er geen leidinggevende meer is en dus niemand meer de  regels handhaaft. Gebeurt ook als er wel een leidinggevende is, maar die niet optreedt. Of leraren op school. Want dit is de menselijke natuur. Zo veel mogelijk vrijheid nemen.

Als jij geen belasting hoeft te betalen, ga je het dan doen? Of laat ik het nog wat meer zetten in de situatie van vrije opvoeding van kinderen. Zie lijstje hierboven. Op het Internet vind je suggesties hoe je geen belasting meer hoeft te betalen. Als je een heel zielig verhaal hebt, word je vrijgesteld van belastingbetaling. Huilen helpt ook als je hun belt. Als je weigert te betalen, gebeurt er verder niks. Oftewel, je krijgt je zin door manipulatie. Zou dit lukken, dan gaan velen dit proberen. Maar hier is men wel consequent, dus het gaat niet lukken. Je probeert dit niet eens.

Opvoeding is idem. Heb je duidelijk de leiding, dan proberen kinderen het niet eens. Mag het kind geen koekje hebben van ouders die het wel goed doen, dan komt er geen langdurig gezeur. Nee is nee, is een simpele, maar toch moeilijke regel voor sommige ouders.

Een pilletje is geen oplossing voor ADHD. Goed opvoeden wel. Ga hier niet te veel in op opvoeding zelf. Zie daarvoor de andere pagina's hier en vooral mijn boek.

  • Geen regels hebben is het ergste.
  • Proberen regels te hebben, is al beter.
  • Regels handhaven is het enige juiste.

Ouders zijn de baas thuis; niet de kinderen. Als de kinderen bepalen wat er gebeurt en als kinderen zelf beslissen wat wel of niet mag, ben je verkeerd bezig. Dan krijg je van die ongeleide projectielen in je huis. Om het nog harder te zeggen, ADHD kinderen is eigen schuld, want je staat hun gedrag toe. Ze lopen over je heen. Als je nu boos op me bent, begrijp je me niet. Heb ik je aan het schrikken gemaakt en ben je er nu over na aan het denken, dan zit je op de goede weg. Als je denkt: "Ja, ik en mijn partner zijn de volwassenen en behoren de baas in dit huis te zijn", begrijp je me helemaal. Maar schiet niet van vrije opvoeding naar dominante opvoeding, want dat is de andere verkeerde opvoedmethode.  Dus geen tiran worden, maar een leider. Voor dit zie mijn andere info.

Even wat feiten op een rijtje:

  • Ouders staan niet op gelijke voet met kinderen.
  • Je bent niet hun vriendje. Met hun spelen is geen probleem, maar gaat het spel de verkeerde kant op, dan moet de ouder gaan optreden.
  • Je verpest hun echt niet met regels. Zonder regels heb je een puinhoop. Geldt ook in de volwassen maatschappij waar kinderen op weg naar toe zijn. Als ze door verkeerde opvoeding geen gezag accepteren, luisteren ze ook niet naar leidinggevenden of bijvoorbeeld politie. ADHD kinderen zullen ook moeilijk controleerbaar op school zijn.
  • Nog sterker, de meeste kinderen vinden het prettig hebben als er regels zijn. Maar ze gaan zichzelf niet regels opleggen. Dat werkt niet. En dingen kapot gooien is gewoon leuk. Dus als jij niet ingrijpt……..
  • Vrije opvoeding is geen opvoeding; het is niks doen.
  • Als ADHD een of andere oorzaak in de hersenen zou hebben (ziekte, erfelijkheid), had men het al lang gevonden.
  • Jij weet veel meer, jij kunt veel meer en je begrijpt veel meer dan kinderen. Daarom moet jij de leiding op je nemen. Daarom staan er geen kinderen aan het roer van een schip. Gaat gegarandeerd fout.

Onlangs weer diverse dingen gezien over "moeilijke" kinderen op TV en een live versie van een vader met 3 kleine jongetjes in de trein. De houding van al deze ouders, was overduidelijk. Er werd niet of zwakjes ingegrepen. Dus de kinderen gaan door. Uiteraard.

Waarom kiest iemand voor vrij opvoeden?

Drie redenen:

  • Men weet niet hoe. Opvoeden is nooit geleerd.
  • Men denkt dat dit het makkelijkste is / het beste voor het kind. Beiden niet waar. Het is een gegarandeerde weg naar veel problemen met grote kans op ADHD.
  • Maar deze is waar het vaak om draait: Het zou kunnen komen doordat men zelf vrij is opgevoed en dit gewoon doorgeeft. Maar ik vermoed dat de meeste ouders die kiezen voor vrije opvoeding van hun kinderen, zelf vroeger te dominant / autoritair opgevoed zijn. Als zelfstandigheid, zelf denken en beslissen, de kop wordt ingedrukt tijdens de opvoeding (want dit gebeurt bij dominante opvoeding), zal diegene er later ook moeite mee hebben de leiding op zich te nemen als ouder en dingen te beslissen. Bij deze ouders zit een bepaalde vorm van passiviteit. Dus een beslissing naar hun kinderen niet doorzetten, want dit mocht men vroeger thuis zelf ook niet. Dus, heel belangrijk, als een kind thuis vroeger ervaren heeft dat een opvatting doorzetten niet werkt, zal deze houding er ook zijn als de latere ouder geconfronteerd wordt met tegenwerking van hun kind. De vechtlust is er niet meer door de vroegere ervaringen.

De drang naar zelfstandigheid die ieder levend wezen heeft, moet niet onderdrukt worden, of dat men alles mag. Maar opvoeden is groeien binnen grenzen die ouders aangeven. Je kunt bijvoorbeeld een puber niet jouw kledingkeuze opdringen (= dominante opvoeding). Of de tegenovergestelde grens, een puber in knal roze kan ook niet (= te vrije opvoeding). Mijn boek gaat hier veel uitgebreider op in.

Geloof je me niet?

Let er dan maar eens op als je onder mensen bent. Bijvoorbeeld openbaar vervoer of als je ergens op bezoek bent. Zie je wilde / oncontroleerbare kinderen; dan zie je ook bijbehorende ouders die niks doen, of niet overtuigend zijn. Of bij televisie programma's over "moeilijke" kinderen. Een ouder die wel het overwicht heeft, zal net zo lang blijven ingrijpen totdat de kinderen weer onder controle zijn. Maar dit ingrijpen van een ouder zal beperkt zijn, want die kinderen weten al dat ze niet de baas zijn. Uiteindelijk verliezen ze het toch en deze kinderen willen geen ruzie. Oftewel, het zijn geen "moeilijke kinderen." Bij goed opgevoede kinderen is een rustige "nee", meestal al voldoende. Begrijp me niet verkeerd, goed opgevoede kinderen wil niet zeggen saai. Het is juist het tegenovergestelde. Goed opgevoede kinderen zijn speels, levenslustig, nieuwsgierig en daardoor juist niet saai. Omdat ze niet klieren en toch luisteren, zijn het veel leukere kinderen. Zoals ze behoren te zijn. En ieder kind kan zo worden.

Als je dit leest, heb ik je blijkbaar nog niet afgeschrikt. Een goed teken.

Ja, bij hersenfoto's zie je afwijkingen bij ADHD kinderen. Maar dat is geen oorzaak, maar een gevolg (van verkeerde opvoeding). Zal het uitleggen. Bij hersenscans zie je wat zich in de hersenen op dat moment afspeelt. Dit zou men ongeveer kunnen zien:

  • Is men rustig, dan ziet men rustige hersenen op de foto's.
  • Luistert men naar muziek, dan kan men dit op de foto's zien.
  • Is men boos door onrecht bijvoorbeeld, dan ziet men "boze" hersenen.
  • Lacht men om een mop, dan zie je "lachende" hersenen.
  • Slaapt men, dan ziet men "slapende" hersenen.
  • Is een kind druk door oncontroleerbaar gedrag, dan ziet men "ADHD" hersenen.

Ja, je hersensituatie op scans geeft weer hoe jij je op dat moment voelde. Dit is dus geen oorzaak, maar een gevolg van de omstandigheden. Dus doordat kinderen veel te wild zijn doordat ze de gelegenheid krijgen, ziet men ADHD hersenen. Dus de oncontroleerbaarheid zorgt voor ADHD (in de hersenen). Daarom vindt de wetenschap geen oorzaak van ADHD in de hersenen, want daar zit het niet. De oorzaak zit aan de buitenkant van het kind. Bij de ouders bedoel ik dus. Dit is niet om ouders te kwetsen, maar om ze wakker te schudden zodat ze weer het juiste gaan doen en de leiding van de opvoeding gaan nemen. Anders zal je geen moment rust hebben zolang de kinderen nog thuis wonen. Als de ouders op de juiste manier opvoeden, heb je geen ADHD problemen. Als dit artikel niet voldoende is, maar je wilt wel verbeteren, probeer dan mijn boek. Nogmaals ADHD zelf staat niet in mijn boek. Wel alles wat hiertoe leidt en hoe het beter te doen. Je hebt geen idee wat mogelijk is.

Las dit online (2018): "ADHD is meestal aangeboren." Ten eerste is dit fake nieuws, want dit is nog nooit aangetoond. Ten tweede, dit betekent dat er nog een totaal andere oorzaak is voor ADHD. Dus een bepaalde "ziekte" heeft twee of meerdere oorzaken? Het eten van pudding misschien? 

Iemand hoeft maar iets te beweren op het Internet om een aantal mensen dit te laten geloven, want men is te makkelijk in het aannemen van dingen. Alles wat online staat en ook in sommige boeken (UFO's) is nog niet waar. Als iemand gaat lopen te beweren dat ADHD een gemuteerde variatie is van de Gekke Koeien ziekte (deze bestaat) en "dat het bewezen is", gaan sommigen dit geloven en verder verspreiden. Het is dus NIET waar en ik bedenk het nu zelf ter plaatse als voorbeeld. Ik beweer dus ook dat ik weet wat de oorzaak is van ADHD. Maar wat ik beweer klinkt logisch en je kunt zelf beoordelen of er op zijn minst een grond van waarheid in zit. Dus: "Als je kinderen de volledige vrijheid geeft, nemen ze die", is eigenlijk vanzelfsprekend. Of een andere: "Als ik de leiding over de kinderen weer ga nemen, gaan ze weer naar me luisteren." Dit is gewoon boerenverstand. Vroeger was dit vrij normaal. "Wil je 1 of 2 ijsjes." Zelfs jij als volwassene ga je je dan niet inhouden. Je kiest voor het maximale. Doen kinderen ook als ze deze mogelijkheid hebben. Dit noemt men dan ADHD.

Samengevat: De oorzaak van ADHD is nooit aangetoond door de wetenschap. Is er info op het Internet die wat anders beweert, dan is het fake nieuws en / of probeert men dingen te verkopen, zoals medicijnen of trainingen. Al mijn info over ADHD staat hier (gratis).

ADHD is te herstellen.

Herstel van ADHD door ouders

Zorg dat je de controle (weer) krijgt. Dat is eigenlijk alles. Maar het is niet makkelijk. Je zal harder moeten gaan worden. Wees je heel goed bewust van de manipulatiemethoden van kinderen in de lijst boven. Uiteindelijk mag geen enkel punt nog voorkomen als je klaar bent.

Hier moet je je aan gaan houden om te beginnen:

  • Ga regels maken.
  • Nee is nee. Geen enkele methode van kinderen mag werken. Dus consequent zijn.
  • Jij en je partner moeten hetzelfde denken, want anders wordt de ene de "goede"ouder en krijg je nooit de controle, want ze hebben nu een achterdeur.

Anti zeur methode: Je kind vraagt iets, maar dat mag niet van jou. Je zegt nee. Bereid je voor, want je kind is gewend om zijn of haar zin te krijgen, dus die gaat uiteraard door in het begin. Dus zet je hakken in het zand. Nee is nee en blijft nee.

Goede reactie van een ouder:

"Mag ik een koekje?"
"Nee." (Vriendelijk)("We gaan zo eten.")
"Maar ik wil een koekje."
"Ik heb gezegd nee", met lichte irritatie in je stem. Geen verklaring meer.
"Maar ik wil een koekje."
Duidelijke boze "nee".

Daarom zeg ik ook hakken in het zand. Je kind krijgt geen koekje. Het gaat nu niet meer om het koekje, maar wie de baas is. En dat ben jij.

Gaat het kind het koekje zelf pakken, of blijft het zeuren, dan moet je nog harder gaan worden. Niet alleen steeds iets bozer worden, maar na een paar keer een tik op de handen of billen is dan waarschijnlijk de enige optie. Ik heb het dus niet over mishandeling, maar een corrigerende tik.

Vroeger was dat vrij normaal. Dat is de reden dat er vroeger geen ADHD was. Ouders hadden toen nog de controle. Bij de moeilijke gevallen is boosheid dus niet voldoende, want als je kind weet dat er toch niks gebeurt, zal die niet echt onder de indruk zijn van boosheid. Gaat het kind in de broek plassen als ultieme poging, dan gewoon negeren. Of een tik voor de billen om te laten zien dat dit ook niet werkt. Zou het wel lukken, hou dan rekening met veel geplas. Nee blijft altijd nee.

Zo krijg je de controle weer. Iedere keer als je kind probeert de baas over jou te spelen, moet je zo gaan reageren. Als je kind weet dat aan het einde van het traject, een tik volgt, zal hij of zij eerder stoppen met de wil doorzetten. Dit is helemaal de bedoeling, want je hebt nu weer de controle.

Het kind zal van die tik schrikken en vervolgens waarschijnlijk gaan huilen of krijsen. Want dit is hun vervolgmethode om je te bespelen. Val hier ook niet voor, want dan heb je het alsnog verloren. Ja, verloren, want je kind heeft gewonnen. Huilen gewoon negeren. Krijsen is ook niet toegestaan. Protest doen ze maar in stilte. Krijsen kan ook reden voor een tik zijn als men niet stopt. Ja, ik ben wel tegen geweld. Maar soms is er geen andere mogelijkheid dan een tik. En het kind vraagt er zelf om, want het zet de wil door. Dus het kind bepaalt of er een tik komt.

Doe dit met al hun manipulatiemethoden. Ze moeten er even aan wennen dat jij nu de baas thuis bent en niet zij. Zodra kinderen merken dat ze je niet meer kunnen bespelen, zullen ze er mee gaan stoppen. Ze willen niet tot de fase van een tik komen. Wat later is eenmaal "nee" voldoende. Je hoeft dan niet eens meer boos te worden.

Heel belangrijk, je partner moet hetzelfde doen en jullie moeten elkaar steunen. Anders werkt het niet. Wat denk je dat er gaat gebeuren als jij hun koekjes verbiedt en je partner valt nog steeds voor hun manipulatie? En dan word jij de minder favoriete ouder. "Papa is veel liever" / "Mama is veel liever."

Weer de baas in huis worden, is geen jarenlang gevecht. De eerste veldslagen (confrontaties) zijn het moeilijkst en het hardst. Zodra de vijand capituleert, komt er vrede. Dan hoef je er alleen nog maar voor te zorgen dat je de overhand houdt. Meestal is eenmaal "nee" dan voldoende. De opstandelingen weten wat er gebeurt als ze weer ten strijde trekken. Het eindigt dan weer met een tik en dat wil men absoluut niet. Als de strijders ook nog eens inzien dat de vijand best wel aardig is en de sfeer beter wordt, wil men niet eens meer strijden. Kon het niet laten om het even in een andere vorm te zeggen. 

Als je moeite hebt om een tik te geven op het hoogtepunt, moet je een andere methode zien te vinden om het overwicht te krijgen. Hoe moet je zelf gaan uitproberen. Want als je niet weer de leiding krijgt, blijft "ADHD" en zal je zeer veel lastige momenten hebben met je kinderen thuis en in het sociale leven.

Als jij en je partner, als die er is, weer de baas thuis zijn, verdwijnt ADHD vanzelf. Kinderen die niet luisteren hebben geen ADHD, maar ouders die de controle kwijt zijn.

En wat komt er nadat de ADHD er niet meer is? Dan komt er rust bij iedereen (!), communicatie en een veel beter gezin. Dan pas kun je werken aan hogere gezinsniveaus. Nogmaals, ADHD staat niet in mijn boek, want dit was toen nog een klein probleem. Maar over gezinsverbetering staat er  wel meer in.

ADHD en dyslexie

 ADHD komt vaak voor in combinatie met dyslexie. Ben hier niet verbaasd over, want oncontroleerbare kinderen hebben chaos is de bovenkamer (oftewel geen rust) waardoor dyslexie ook kan opduiken. Ben met dyslexie minder op de hoogte, maar het moet haast wel met elkaar te maken hebben. ADHD is iets van de laatste tijd (laatste 1-2 generaties?). Dyslexie zal idem zijn ongeveer. Maar ook hier weet de wetenschap niet wat het is en hoe het ontstaat. Dyslexie is wel beter te beoordelen, want dit is te testen. Maar daarnaast staat weer dat velen dyslexie als diagnose hebben, om makkelijkere studie en examens te hebben. Dit even terzijde. Echte dyslexie bestaat, want men gooit de letters door elkaar of aanverwante verschijnselen. Dus dit is te testen. Maaaaar, dyslexie komt door de onrust in de bovenkamer. Deze onrust komt door een te druk leven / de vele verplichtingen / en ja, je vermoedde het misschien, een verkeerde opvoeding. Mensen die uit balans zijn, hebben onrust in zich. En dit kan leiden tot dyslexie. Hoeft dus niet. ADHD mensen zijn opgefokt omdat ze geen grenzen hebben en dit kan leiden tot dyslexie. Dit is ook de reden dat beiden vaak voorkomen bij iemand. En soms is er een hele lijst met overige "ziektes." En geestelijke onrust leidt weer tot slecht slapen, wat de onrust nog erger maakt. Dan kunnen er medicijnen, (veel) alcohol en drugs in het leven gaan komen om rust te krijgen.

Ik heb zoiets soms zelf ook wel eens. Als ik moe ben en me niet kan concentreren, of als ik een te drukke dag gehad heb, gooi ik de letters ook wel eens door elkaar. Vooral met typen. Normaal gesproken heb ik dat niet, dus (!) komt het door mijn onjuiste geestelijke toestand op dat moment en niet omdat ik een ziekte zou hebben, want dan zou ik het altijd hebben. Idem voor iemand die dyslexie zou hebben. Iemand die echt dyslexie heeft (het dus niet faken), heeft inderdaad dit probleem. Maar dit komt door de onrust in de bovenkamer. De letters door elkaar gooien komt door concentratieproblemen en dit komt door geestelijke onrust en niet door een of andere ziekte.

Terug naar ADHD. ADHD komt dus door een te slappe houding van ouders. Deze ouders hebben er moeite mee om de leiding op zich te nemen, maar dat is wel de taak van ouders. Kinderen moeten voorbereid worden op hun zelfstandigheid in de maatschappij. Je kunt kinderen niet alleen maar laten doen wat ze zelf willen en dit gebeurt gegarandeerd  als je niet de leiding op je neemt. Eerste voorwaarde voor de leiding hebben, is het overwicht te hebben. Anders kun je kinderen niet sturen. Dit doe je niet door dominant te zijn. De leiding nemen is anders. Bij dominantie wil je ze alleen maar onder de duim houden. Bij goed leiding geven ga je ze steeds meer de ruimte geven zodat ze groeien naar zelfstandigheid. Bij dominantie lukt dit niet, want dan gaan de kinderen naar onderdanigheid. En onderdanigheid is geen goede houding voor de latere zelfstandige volwassene. En ja, de dag dat kinderen zelfstandig zijn, die komt. Door de leiding te nemen en ze te sturen worden ze zelfstandig. Door dominantie worden ze onderdanig en dus niet zelfstandig. Met vrije opvoeding hebben kinderen veel sociale problemen, want door de vrije opvoeding, accepteren ze geen gezag. En er een grote kans op ADHD. ADHD is gekoppeld aan vrije opvoeding. Of ADHD ontstaat, ligt aan hoe vrij ze opgevoed zijn. "Alles mag" wordt ADHD. Daartussen is gradueel. Dominante opgevoede kinderen krijgen geen ADHD (wel andere frustraties), want ze staan onder te strenge controle. Of denk je echt dat kinderen op de bank gaan springen bij dominante ouders? Goed opgevoede kinderen krijgen ook geen ADHD, want dat gedrag willen de kinderen niet. Ten eerste weten ze dat dit niet lukt, ten tweede dat het niet mag en ten derde en misschien wel het belangrijkste, er ontstaat ruzie met de ouders. En kinderen in een harmonieus gezin (dit ontstaat bij goede opvoeding) willen geen ruzie. Je gaat geen ruzie maken met mensen waar je goed mee kan opschieten. Ja, dit laatste geldt dus ook voor volwassenen onderling.

De meeste ouders onderschatten het belang van juiste opvoeding. De opvoeding bepaalt hoe de kinderen later de maatschappij in stappen. Alleen de juiste opvoeding zorgt voor een gezonde houding. Te streng en te slap zijn beiden niet goed zoals uitgelegd op deze pagina. Te slap is overigens geen opvoeden; het is niks doen.

Oftewel, het karakter en levenshouding van een kind wordt bepaald door de opvoeding. Worstel je ook met jezelf, dan zit hier je oorzaak. Neem het je ouders niet kwalijk, want men heeft meestal de beste bedoelingen, maar de meeste ouders beseffen heel veel niet. Het is dus onkunde; geen onwil of opzet. Wat jij hier nu leest, weten zij niet waarschijnlijk. Daarom deze info voor degenen die opvoeden en niet optimaal opgevoed zijn. Deze laatsten kunnen dan zichzelf gaan herstellen (eventueel met mijn boek), want nu weet je waar het fout gegaan is. Oftewel, er mankeert niks aan je; je bent alleen maar verkeerd gaan denken door verkeerde invloeden. Een deel is door slechte voorbeelden van ouders en een deel door dwarsliggerij bij te dominante ouders. Als zoontje leert dat agressie normaal is, neemt hij dat over. Als zoontje mishandelt wordt, ontstaat frustratie (naar anderen). Wijk nu even af van ADHD, maar moest dit even kwijt. Zie je dit in, dan kun je er wat aan gaan doen, door anders over jezelf te gaan denken.

Nogmaals, ADHD zelf staat niet in het boek. Maar wel alles wat er mee te maken heeft dat dit veroorzaakt. Maar op deze pagina staat eigenlijk alles wat je moet weten over ADHD. Punt uit.

Als je denkt dat anderen dit ook moeten weten of wil je hier een discussie over, deel het dan op social media. De links staan helemaal bovenaan.

Heb je "ADHD" als volwassene of tiener?

Je kan er van af komen. Er zijn twee voorwaarden:

  1. Je moet op zijn minst (gaan) twijfelen of ADHD wel bestaat en vastligt. Als je zeker weet dat je ADHD hebt en er niks meer aan te doen is, zal je er de rest van je leven mee blijven zitten. Ben je jong, dan heb je een extra probleem. Want jonge mensen hebben de neiging om ouderen en "experts" te geloven. Dus als een doctor ADHD constateert, kan een jong kind onmogelijk gaan denken van dat dit niet waar is. Vergeet niet, de wetenschap, dus ook de dokter, weet niet wat de oorzaak is van ADHD. Je wordt beoordeeld op je gedrag. En dat door iemand die heel weinig weet over psychologie en opvoeding. En hier zit nou juist wel de oorzaak.
  2. Je moet tot rust gaan komen, want is wel de oorzaak van ADHD. En hier kun je heel veel aan doen. Als je jezelf tot rust brengt, gaat ADHD verdwijnen. Hieronder een aantal dingen die je zou kunnen gaan proberen. Er staan een aantal goede suggesties, maar eigenlijk alles waar je rustig van wordt, is goed. Drugs, medicijnen en alcohol vallen hier niet onder.

Ga onderstaande dingen uitproberen en kijk hoe je je voelt. En als je rustiger wordt, ga je ook beter slapen wat je nog meer rust geeft. Als je te druk bent, slaap je meestal slecht waardoor je druk blijft. Slaap bouwt de stress van de afgelopen dag af. Als je 's morgens wakker wordt en je voelt je ontspannen en je hebt nog geen zin om op te staan, heb je goed geslapen. Word je hyper wakker, dan ga je een drukke dag krijgen.

Ga dit uitproberen (zo veel mogelijk):

  • Probeer dingen rustiger te gaan doen. Rustiger lopen; dus niet naar boven rennen als je iets moet ophalen. Als ik loop, probeer ik een vakantiegevoel over me te krijgen. Dus rustig, langzaam, om me heen kijken, probeer de wind te voelen, let op anderen. Alle bewegingen rustiger gaan doen. Eet rustig. Eetbewegingen langzamer, net zoals kauwen en slikken. Probeer je eten beter te proeven. Rustig eten is veel prettiger. Voor eten moet je de tijd nemen.
  • Ga meer slapen. Van slaap word je rustiger. Zes uur of minder kan je hyper maken. Ook de niet ADHDers. Twaalf uur slapen maakt je duf en kan hoofdpijn veroorzaken. Dit is dus te veel. Wat ik net zei, als je niet direct wil opstaan terwijl je wel wakker bent, komt dat omdat je rust in je lichaam hebt. Hou deze rust vast. Dus langzaam de dag gaan beginnen; misschien een beetje sloom. Vermijd conflicten en negeer drukke mensen. Maak je nergens boos om. Zal niet altijd lukken, maar blijf het proberen. Zie ook mijn slaapprobleem pagina.
  • Ga wandelen in een rustige omgeving (park, bos, strand), want dit kalmeert.
  • Ga vissen als je dit rust geeft.
  • Zo weinig mogelijk of geen mobiel.
  • Langzamer praten. Als je langzamer praat, ga je op den duur ook langzamer denken. Langzamer denken is hetzelfde als meer rust. En je krijgt betere gedachtes.
  • Sporten. En dan intensief zodat je moe wordt. Maar hou het gezond, want sommigen zijn sport freaks. Iedere dag zwaar sporten is echt veel te veel. Dit is ongezond.
  • Ga een goed boek lezen. Zonder je een beetje af.
  • Vermijd zo veel mogelijk moeilijke mensen. Vooral als het tot heftige discussies leidt.
  • Vermijd zo veel mogelijk producten waar suikers aan toegevoegd zijn, want suiker maakt iemand druk.
  • Probeer je minder druk te maken. Ik discussieer niet meer over politiek en religie, want dit zijn eindeloze discussies waar men toch nooit tot overeenstemming komt. Ik reageer gewoon niet, dus heb ik ook geen nutteloze discussie.
  • De afwas hoeft niet direct na het eten gedaan te worden. Voel je je voldaan na het eten, blijf zitten voor natafelen.
  • Zoek muziek en video films die je kalmeren. Meditatiemuziek? Dus geen hiphop.
  • Voel je je rustig en ontspannen, probeer dat gevoel zo lang mogelijk vast te houden. Bijvoorbeeld bij het wakker worden, na eten, na een goed film, na het sporten. Een discussie beëindigd je innerlijke rust. Loop weg bij degenen die je rust verstoren of gaan verstoren.
  • Als het overige wat je kalmeert. Zwemmen? Tuinieren? Niks doen languit op de bank? De hond aaien?

ADHD komt door onrust in je bovenkamer. Maar deze onrust veroorzaak je zelf door druk te blijven. Daarom kan je er zeer veel aan doen. Op den duur krijg je je rust en ga je meer genieten van het leven. Dan kan je zeggen, ja, inderdaad ADHD bestaat niet. "He, ik kan weer normaal lezen."

 

Wil je aanvullende informatie: